De peuterpuberteit: mijn kind zit in de ‘nee’ fase

”Nee mama!” Tja.. dat hebben we allemaal wel eens gehoord, klinkt het je niet bekend in de oren? Wat zijn het soms donderstenen die kleine kids. Zodra ze het tweede levensjaar in gaan, treden ze een nieuwe wereld binnen: de peuterpuberteit. De wereld van ‘Ik ben een persoon en ik kan nee zeggen!’. En soms kunnen ze daar al te goed mee weg komen of het heel goed voor hun eigen doeleinde gebruiken.

Ik zal je vertellen, het hoort er allemaal bij. Het is een nieuwe fase in hun leven waarin ze vol nieuwe ontdekkingen en avonturen tegemoet gaan. Dit kan als ouder een hoop stress bezorgen, en dat begrijpen wij maar al te goed.

Ieder kind is uniek, ook tijdens de peuterpuberteit

Elk kind heeft zijn zo zijn karaktereigenschappen. Zijn kunnen en valkuilen net als elk ander mens. Dit maakt ze zo speciaal en uniek op hun eigen manier. Vaak komen er ook bepaalde gedragingen kijken bij de welbekende peuterpuberteit die we eerder niet van ze hebben gezien. Wanneer zij deze ‘nee’ fase ontdekken en binnentreden, zal er ook voor hen een hoop veranderen. Zij gebruiken namelijk hun eigen wil en interesses om de grote wereld om hen heen te leren kennen en daar in te emanciperen en dat vinden ze super leuk.

Wanneer je te maken hebt met een temperamentvolle kind is het handig om eens even goed te kijken naar het gedrag en waar dit naartoe leidt. Dat is me een kunst! Vaak kennen we onze kinderen door en door, we hebben ze immers zelf opgevoed, maar ook zij hebben wat te vertellen al lijkt dat soms maar wat loze praatjes, weinig inhoudelijk en soms te veel. Een goed luisterend oor en begrip kan soms wonderen doen.

Omdat elk kind zo uniek is met zijn eigen karakteristieke eigenschappen kan je niet elk kind op dezelfde manier behandelen. Wat we dan in de pedagogiek gebruiken is observatie. Door je kind even goed te observeren kan je soms de juiste conclusies trekken die in sommige situaties je heel goed van pas zal komen. Bijvoorbeeld de juiste manier waarop je kunt corrigeren, leren, aanspreken etc.

Bij sommige kinderen helpt het goed om ze zachtaardig te benaderen en begrip te tonen, bij een ander kan het mogelijk zijn dat het averechts werkt en je juist duidelijk dient te zijn. Natuurlijk verschilt dit per situatie, maar het meest belangrijke wat we moeten onthouden is dat we ze de ruimte moeten geven om te ontdekken, maar duidelijke grenzen stellen een must is!

Speciaal voor jou als ouder 5 profijtvolle tips!

1. “Voorzeker, Wij hebben de mens in de beste vorm geschapen. (Daarna doen Wij hem terugkeren tot het laagste van het laagste. Behalve degenen die geloven en goede werken verrichten.” (surah at-Tin: 4-5). Is het niet prachtig om te lezen dat Allah ons in de beste vorm geschapen heeft, dienen wij dan niet onze valkuilen te accepteren en onze kunnen te waarderen en in goede zin te gebruiken? Wat dan te denken over die van onze kinderen, die nog in de bloei van hun leven zijn.
2. Biedt de ruimte aan je kind om ‘nee’ te kunnen gebruiken, maar stel ook duidelijk de grens op.
3. Leg je vertrouwen in Allah en Allah is voldoende als Beschermer. (Surah Al- Ahzab: 03)
4. Je komt verschillende fases en periodes tegen als ouder die zeker pittig zijn. Leg ook daar je vertrouwen in Allah en zet goede werken in.
5. Probeer gedurende de peuterpuberteit ook te genieten, want wat zijn die bijdehante praatjes (stiekem) toch onwijs grappig, maar laat dit niet zien hoor.
6. Maak de omgeving uitdagend en leuk zodat ze geprikkeld raken en hun behoefte vervult word. Probeer je kind te stimuleren om mee te gaan in de ontdekkingsreis.